ارزیابی ارتباط بین ابعاد نوآوری و یادگیری سازمانی در شرکت نگین شیر

نوآوری به جمع آوری ، پذیرش واجرای ایده های جدید ، فرآیندها و محصولات و خدمات اشاره دارد . نوآوری نیاز دارد تا افراد به دانش موجود دست یابند و آن را با سازمان تسهیم نمایند . دستیابی به دانش هم به پایه ی دانش سازمان و هم به دستیابی به اطلاعات و دانش خارجی بستگی دارد . دستیابی به دانش از خارج شرکت به توانایی شرکت در جذب ایده های نو بستگی دارد که آن نیز به نوبه خود به توانایی شرکت در فهم ، شبیه سازی و به کارگیری دانش خارجی جدید در اهداف تجاری وابسته است. در نتیجه یادگیری سازمانی از طریق توسعه دستیابی ، تبدیل و بهره برداری از دانش جدید به سازمان اجازه می دهد که به نوآوری سازمانی دست یابد در پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین ابعاد نوآوری و یادگیری سازمانی پرداخته که با بررسی ادبیات تحقیق و ترکیب نتایج قبلی چهار بعد برای نوآوری سازمان ( نوآوری محصول، نوآوری فرآیندی ، نوآوری رفتاری، نوآوری مدیریتی ) و شش بعد برای یادگیری سازمانی ( یادگیری از تجربیات گذشته، یادگیری از دیگران، انتقال دانش، حل مساله سیستماتیک، تغییرات شناختی و رفتاری ، تجربه وآزمایشگری ) انتخاب گردید. جامعه اماری این پژوهش در شرکت صنایع غذایی نگین شیر می باشد . داده ها از طریق پرسشنامه ها از مدیران شرکت وبه تعداد 208 عدد جمع آوری گردید . فرضیه های این تحقیق از طریق آزمون های همبستگی و معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفته و برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss16استفاده شده است . یافته های این پزوهش نشان می دهد که نوآوری فرآیندی و نوآوری رفتاری و نوآوری محصول و نوآوری مدیریتی ویادگیری سازمانی رابطه معنا داری دارد و در میان انها یادگیری سازمانی بیشترین رابطه را با نواوری محصول دارد. در نهایت با استفاده از یافته های تحقیق به مدیران پیشنهاد گردید که از طریق بهبود سیستمهای اطلاعاتی سازمان و حفظ و نگهداری و انتقال تجربیات و همچنین ایجاد فضای آزاد میان کارکنان در بحث و تبادل نظر و استفاده مدیران از آن نظرات به افزایش یادگیری سازمانی کمک نمایند.